کد مطلب:18953 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

تفسير جمله حضرت علي (ع) كه در مورد متقين ميفرمايد «مَشْيُهُم التَّواضُع» چيست؟

اين جمله، دو گونه تفسير ميشود



1 ـ راه رفتن آنها متواضعانه است، از ميان همه مسائل، مشي و راه رفتن را مطرح فرمود، چرا ؟ جواب اين سؤال نياز به تمهيد ومقدمه دارد.



اعمال انسان انعكاس و بازتابي از صفات و حالات دروني او است .



در بيماريهاي جسمياين مسئله روشن است، اگر در سطح پوست دانههاي چركين پديدار شوند، نشانگر عدم صحت فعل و انفعال كبد است، و اگر چشم انسان زرد شود، آئينه وجود بيماري در كيسه صفرا است، همچنانكه سياهي و كبودي لبها نشانگر اختلال در كار دريچههاي قلب، و در نتيجه عدم تصفيه صحيح خون است .و بالاخره اندكي اختلاف و عدم تعادل در ظاهر، حكايت از اختلال در باطن مي‎كند، اين مسئله عيناً در بيماريهاي روحي هم نمايانگر است، سينه را جلو دادن و سر به آسمان بلند كردن و پاشنه پاها را بر زمين كوبيدن نشانه مرض روحي است، راه رفتن معقولانه و غير معقولانه به عنوان يك پديده و نشانهاي از سرِّ درون، گوياي روح تواضع يا تكبر است، انسان متكبر در راه رفتن او تكبر و تبخر جلوهگر است .



2 ـ تفسير دوم اين فراز از خطبه، به اين شرح است كه «مشي» به معني راه رفتن نيست كه آينه درون باشد، بلكه معناي اعميدارد كه همان خط مشي و روش و سيره است، يعني برنامه و خط و مشي زندگي پرهيزكاران در تمام ابعاد، تواضع و فروتني است، درس خواندن، گفتن، شنيدن، قلم بدست گرفتن، امر به معروف و نهي از منكر كردن، معاشرت و كسب و كار و همه و همه اعمال و رفتار او آميخته با تواضع است .



در نهايت مرجع و برگشت دو تفسير يكي است در تفسير اول راه رفتن في نفسه مراد بود، امّا انگشت روي كوچكترين مسائل گذارده شده بود كه نشانه تواضع و حالت نفساني دروني بود، و در تفسير دوم خط مشي مراد بود نه فِعلِ راه رفتن تنها، كه خود به خود از كوچك تا بزرگ برنامههاي زندگي را شامل مي‎شود.

---

اخلاق اسلامي ج 1


اكبر خادم الذاكرين